Van'da Konteyner Kent Çocukları Ekim 2013

Depremzedelerin sorunlarını yerinden görmek için İstanbul'dan Van'daki Konteyner Kentler'e gelen İstanbul Forumları aktivistleri, depremzedelerin çığlığına karşı sessiz kalmayacaklarını dile getirdi...



Gezi Parkı direnişinin ardından İstanbul'da oluşan Forumlardan temsilciler Vanlı depremzedeler ile biraraya gelmek amacıyla Van'daki Konteyner Kentlerde açlık grevinde olan depremzedeleri ziyaret etti.



Forumların temsilcileri, son zamanlarda konteyner kentler ile ilgili çıkan haberlerin kendilerini üzdüğünü, bu üzücü haberleri platformlarına taşıdıklarını belirtti. Temsilciler, bu insanların bu kadar acı yaşamasına gönüllerinin razı olmadıklarını dile getirdiler.

Ben gönülden geldim bu göl kıyısına VAN'a....Ne açlık,ne nefret, ne de
 is kokusu beni yıldıramaz sana karşı....Ey Sevgili, i yi basmaya inat bir klavyede aşkı yazamazdım seninle.....İ yoktu oysaki...Ama isyan yazmaya engel değil hiç bir şey...



Van Erciş yolunda karanlıktaydı yolumuz ve gün bizimdi.....
Dalgalanınca ruhum ben hazırım ; Hadi çocuklara göz ver,sular
kesik, mama yok bebelere, elektrik var da yok...Bu konteyner
kenti kimsesiz değil.....BİZİM KADIKOY ve ISTANBUL...
VE de ÜLKEM VAR...



Geceden mülteci olunca BEN ; bebeklerin güler ve umut aşılar sana yada bana ...Beni yıkacaklar nasılsa....Oysa tamam demiştin bana...



Karanfil kokuyordu VAN ve ben sana otlu peynirle seslenmiyor dum...Hani buralar KADIKOY kokmazken özlemiştim çoktan...



Van'da konteyner kentinden bir çocuğum...Uzat bana ellerini değil, Kafka'dan bir Prag...



Ben kalmıştım Van Gölü'ne hasret....



Oysa Van Erçiş yolunda sınırsız gitmiştik yoldaşlarla...



Akdamar'da adada bulusalım...Yaşamak çok arızalı anne...Mülteci kalbimi yok say ve git de sadece...



Kaya gibi bir bebek özleminde seni arıyor çocuklar ve hak verilmez alınırın farkında bu yaşlarında...



Öyle bir yerdeyim ki kadınlarımız, çocuklarımız, yiğitlerimiz; kardeşlerimiz.



Güneş saklanınca dağların ardına, ısınmak birlikte Nazım'ın dizelerinde.Güzel günler göreceğiz çocuklar...

güneşli günler
                göre-
                      -ceğiz...
Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar,
ışıklı maviliklere
                          süre-
                                -ceğiz...

Açtık mıydı hele bir
                            son vitesi,
adedi devir.
         Motorun sesi.
Uuuuuuuy! çocuklar kim bilir
                                  ne harikûlâdedir
             160 kilometre giderken öpüşmesi ''

''Hani şimdi bize
cumaları, pazarları çiçekli bahçeler vardır,
             yalnız cumaları
                      yalnız pazarları''

''Hani şimdi biz
bir peri masalı dinler gibi seyrederiz
                    ışıklı caddelerde mağazaları,
hani bunlar
77 katlı yekpare camdan mağazalardır''

''Hani şimdi biz haykırırız
     Cevap:
            açılır kara kaplı kitap:
                                              zindan..
Kayış kapar kolumuzu
                              kırılan kemik
                                                   kan''

''Hani şimdi bizim soframıza
                                 haftada bir et gelir.
Ve
çocuklarımız işten eve
                            sapsarı iskelet gelir''

''Hani şimdi biz..
İnanın:
        güzel günler göreceğiz çocuklar
        güneşli günler
                            göre-
                                  -ceğiz.
Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar,
ışıklı maviliklere
                          süre-
                               -ceğiz''

Nem kokuyor yürekler ve çocuklar her zaman ki umutlu bakışlar

içinde, oysa ben sana henüz Ahmet Telli ile ıslık çalmamışken biri

bana amca gir içeri diyordu konteynerın en sıcak yerine.

''Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent

Ne kadar dingin görünüyor bu sokaklar bana şimdi gökyüzü''

''Gidenler nerede kaldılar, özledim gülüşlerini Bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki''



''Onlardı çocuklara ve aşka ölesiye bağlanan
Kadınları güzelleştiren her halde onlardı''



''Beşikler vermiş Nuh'a salıncaklar, hamaklar, Havva Ana'n dünkü 
çocuk sayılır, Anadoluyum ben,Tanıyor musun''Ahmed Arif geliyor 
aklıma ısınan  bir çocuğun isli ellerinde.Gözlerinin altı kara,
ateşi kızıl.





''Utanırım,Utanırım fıkaralıktan,   Ele, güne karşı çıplak...Üşür fidelerim,   Harmanım kesat''


 
 ''Kardeşliğin, çalışmanın, Beraberliğin,   Atom güllerinin katmer açtığı,   Şairlerin, bilginlerin dünyalarında''     

    

 ''Kalmışım bir başıma,   Bir başıma ve uzak.   Biliyor musun ''



Bir gece gün batınca elektriksiz bir kentte ve dolunaysız 
bir coğrafya da kal de bana iki kere değil,üç kere ve 
üşümeksizin sesine ses vermeyeceğime inan bebeler aşkına...
Bizim çocuklardan sana selam ...Su çürümeyecek buralarda,
donmayacak bile bu umut oldukça.

Unutmak ihanettir.Unutma...